Cmentarzysko ciałopalne kultury przeworskiej z okresu wpływów rzymskich (I - IV wiek), zostało odkryte w 1985 roku podczas rozbudowy zaplecza Kopalni Siarki. Tuż pod warstwą humusu odsłonięto warstwy ciałopalenia, zawierające liczne fragmenty przepalonej ceramiki, drobne spalone kości oraz fragmenty przedmiotów metalowych (m.in. nit, części umba, zapinka). Warstwa ta była pozostałością stosów ciałopalnych lub miejsca wybierania kości oraz resztek wyposażenia niespalonych podczas kremacji zwłok. Na cmentarzysku przeważają groby popielnicowe. Są to jamy wykopane w ziemi, do których wkładano naczynia ze szczątkami zmarłego, spalonego na stosie oraz drobnymi elementami wyposażenia. Obok naczynia układano większe przedmioty oraz przystawki grobowe, mieszczące się w popielnicy. Całość obsypywano resztkami stosu ciałopalnego. Odkryto tu 27 grobów męskich, kobiecych i dziecięcych. Wśród grobów męskich na uwagę zasługują groby wojowników, w których odkryto m.in. 2 miecze, groty oszczepów, nożyce, ostrogę, noże żelazne i naczynia gliniane. Ciekawym grobem jest grób jeźdźca, pochowanego razem z koniem. Groby kobiece i dziecięce zawierały oprócz ceramiki, żelazne okucia szkatułek wraz z kluczami, ozdoby metalowe (zawieszki, bransoletka), fibule służące do spinania szat, kamienne i gliniane przęśliki tkackie. Jest to bardzo rzadkie znalezisko na ziemiach polskich. Obecnie znaleziska znajdują się w Muzeum Okręgowym w Sandomierzu.