Kościół w Wiśniowej został wybudowany w 1680 roku przez Kanclerza Koronnego hrabiego Karola Tarło, jako probostwo szpitalne zależne od parafii Kiełczyna. Został konsekrowany przez biskupa sufragana krakowskiego Mikołaja Oborskiego 15 listopada 1681 roku pod wezwaniem Przemienienia Pańskiego i Świętego Ducha. Od 10 lipca 1810 roku, staraniem Rafała Kołłątaja, decyzją ks. Wojciecha Górskiego biskupa kieleckiego została utworzona parafia Wiśniowa. Kościół wybudowano z kamienia, na wzgórzu górującym ponad rzeką Kacanką. Świątynia jest orientowana – główne wejście jest od wschodu, drugie od południa. Pod kościołem znajduje się grób, w którym przez długi czas – do 1950 roku - spoczywało serce Hugona Kołłątaja. Charakterystycznym elementem architektonicznym jest hemisferycznie sklepione prezbiterium. Ołtarze wykonane są z szarego, kieleckiego marmuru. Główny ołtarz posiada cztery kolumny, między którymi znajdują się posągi świętych Piotra i Pawła. Na górze, po środku rzeźba Jezusa na krzyżu adorowanego przez dwóch aniołów. Na ścianie w prezbiterium znajduje się płyta umieszczona w 1882 roku, wykonana z czarnego marmuru, ozdobiona piórem i symbolicznym łańcuchem z napisem upamiętniającym Hugona Kołłątaja. Za nią spoczywa przeniesione z krypty w 1950 roku serce wybitnego twórcy Konstytucji 3 Maja. W nawie głównej, w ołtarzu bocznym po lewej stronie znajduje się obraz przedstawiający Matkę Boską Częstochowską, po prawej św. Antoniego Padewskiego. Dach dwuspadowy w stylu wczesnobarokowym. Wysoka 8-boczna wieżyczka na sygnaturkę z latarnią o charakterze barokowym. Kościół ostatnio restaurowany w latach 1990-1991.

Serce Hugona Kołłątaja

W Wiśniowej, w kościele Przemienienia Pańskiego tuż za tablicą pamiątkową w ścianie prezbiterium pod pamiątkowa tablicą znajduje się urna, w której spoczywa serce jednego z najwybitniejszych polskich patriotów – współtwórcy konstytucji 3 maja – Hugona Kołłątaja. Stało się tak, gdyż obecny przy zgonie powiernik i sekretarz Michał Szymański kazał wyjąć serce zmarłego, i zgodnie z życzeniem księdza Kołłątaja, bądź jego rodziny, przekazać je do Wiśniowej. Serce zostało złożone w podziemiach tamtejszego kościoła. Właściciele Wiśniowej zmienili się i serce spoczywało w zapomnieniu, aż do 1867 r., kiedy jego istnienie odkrył Adam Skrzynecki. Dopiero w roku 1882 roku, ks. Bonawentura Rewrowski, proboszcz Wiśniowej, w liście do Gazety Warszawskiej ujawnił i nagłośnił informację o miejscu spoczynku serca twórcy Konstytucji 3 Maja. W liście tym pisał, że znalazł pod kościołem skrzynkę drewnianą, w niej zaś drugą z blachy ołowianej, która mieściła szklany słój, a w słoju zeschłe serce. Ksiądz Bonawentura Rewrowski zaapelował do Polaków o uczczenie pamięci Hugona Kołłątaja i wykonanie tablicy dla tego Wybitnego Polaka. Słowa te znalazły oddźwięk w Warszawie. Z inicjatywy artysty rzeźbiarza Faustyna Cendlera w 1882 roku została wykonana tablica marmurowa, która znajduje się w kościele parafialnym w Wiśniowej. Serce przetrwało wojny i trudną historię współczesnej Polski. Przez ponad 50 lat od zamurowania spoczywało w spokoju, odwiedzane niekiedy przez pojedyncze, prywatne wycieczki, a może raczej pielgrzymki do tej świątyni patriotyzmu. W dniu 22 kwietnia 1991 roku w czasie remontu kościoła, serce zostało wydobyte zza tablicy, a jego obecność na Ziemi Staszowskiej udokumentowano zdjęciami i rysunkiem, który znajduje się w prywatnym archiwum Józefa Juszczyka ze Staszowa.

Napis na tablicy murowanej w kościele parafialnym w Wiśniowej, odzwierciedla inskrypcję umieszczoną na wieku zamurowanej puszki, w której znajduje się słój z sercem Hugona Kołłątaja:

Serce

Ks. Hugona hr. Stumberg

Kołłontaja

pierwszego emeryta

Szkoły Głównej Akademii Krakowskiej

Podkanclerzego Koronnego

Kanonika Katedralnego Krakowskiego

Orderów polskich Kawalera

który urodził się dnia 1 kwietnia 1750 r.

umarł dnia 28 lutego 1812 r.

w Warszawie

Pamięci Kołłontaja – rodacy

1882 roku.