Eklektyczny pałacyk wzniesiony w 1844 r. z dominującym stylem neogotyckim. Zaprojektowany najprawdopodobniej przez Adama Idźkowskiego, jako wiejska rezydencja senatora Bazylego Wasilija Pogodina. Wybudowany został na terenie osady Dzięki i skąd pochodzi jego nazwa. Pałacyk ma powierzchnię 800 m2 i liczy 26 pomieszczeń. Półokrągłe wejście i okrągła klatka schodowa w kształcie baszty dodają mu uroku i nawiązują do wschodnich budowli. W jednym z wejść zachowały się drzwi pochodzące z XIX wieku z herbem pierwszych właścicieli.
Piwnica i przypałacowe zabudowania gospodarcze.
W pobliżu głównego budynku znajduje się powozownia. Po wojnie służyła jako obora dla zwierząt. Obok są jeszcze zabudowania gospodarskie i lodownia, która służyła do przechowywania mięsa. Na sąsiednim wzgórzu znajduje się dom ogrodnika. Z zewnątrz lodownia przypomina wejście do piwnicy w usypanym z ziemi pagórku. Wejście do niej jest ozdobione resztkami miejscowego marmuru. W dół prowadziły najprawdopodobniej nieistniejące już drewniane schody, które prowadziły niegdyś podziemnym korytarzem do pobliskiego kościoła. Od 10 lipca 1997 roku pałacyk wraz z budynkami gospodarczymi i przylegającym parkiem (79 arów) przeszedł notarialnie w posiadanie Aleksandra Pietrowa. Do pałacyku prowadzi wąwóz przypominający sandomierski Wąwóz Królowej Jadwigi. Na miejscowym cmentarzu został pochowany Wasilij.
